Hoe laat je zien dat een polder of natuurgebied meer is dan een verzameling van vlakken en lijnen op een kaart? Masterstudent Marie de Visser duikt letterlijk en figuurlijk de bodem in, op zoek naar de verhalen in het landschap.
Ik onderzoek de Willemskerkepolder bij Terneuzen met behulp van ‘deep mapping’. Er zijn in deze polder namelijk plannen om een hoogspanningsmast te bouwen. Voor de netbeheerder is die polder een lege groene vlakte, zoals op een platte kaart. Maar voor de bewoners - mensen, dieren, planten - van de polder is die plek gevuld met verhalen en emotie. Met mijn deep map doe ik een poging die ervaringen tastbaarder te maken. Hiervoor duik ik het landschap in: letterlijk en figuurlijk. Ik bestudeer de aardlagen, dieren en planten, maar ook de geschiedenis en cultuur van het gebied.
Ik doe een master Global Environmental History aan de Universiteit van Uppsala over de relatie tussen mens en natuur. Dat zette me ook aan het denken over mijn eigen relatie met de natuur. Tijdens een van de vakken kreeg ik de vraag: ‘Van welk water kom je?’. Ik ben opgegroeid in Middelburg, dus voor mij was dat zonder twijfel de Ooster- en Westerschelde. Ik voel me sterk verbonden met dat water en het Zeeuwse landschap. Ik denk dat dat voor veel Zeeuwen geldt. Ik wilde weten waar die connectie vandaan komt. Zo ben ik bij deep mapping uitgekomen.
Mijn scriptie is eigenlijk een experiment. Ik heb allerlei dingen gedaan om de Willemskerkepolder beter te begrijpen: historisch onderzoek, interviews met bewoners, een wandeling met een ecoloog, planten verzameld en er gekampeerd om te ‘luisteren’ naar het landschap. Hiermee breid ik mijn begrip van de gelaagdheid van het gebied steeds verder uit. Het over elkaar heen leggen van die lagen maakt dan een deep map.
Deze deep map kan op veel verschillende manieren worden vormgegeven. Ik probeer dat vooral te doen met taal. Ik vertel de verhalen van bewoners, maar schrijf ook een brief aan de polder. Zo praat ik niet vóór de natuur, maar kan ik wel in gesprek mét de natuur. Uiteindelijk wil ik ook graag een tastbare deep map maken, maar ik weet nog niet hoe die eruit moet zien.
In studies over de natuur en klimaatverandering ligt veel nadruk op feiten en cijfers, maar ik geloof dat je pas voor de natuur gaat zorgen als je er een band mee hebt. We zouden meer waarde moeten geven aan de ervaringen van een gebied. Deep mapping is een manier om zo’n gebied op een dieper niveau te begrijpen.
Over 5 jaar ben ik als zzp’er op allerlei plekken bezig met het ontdekken van de emotionele band tussen mens en natuur. Door workshops te geven bij het Watersnoodmuseum, bijvoorbeeld, of bij natuurorganisaties. Bij gemeenten zou ik deep mapping kunnen inzetten om bij nieuwe bouwprojecten in gesprek te gaan met bewoners en het landschap.
Wil je meer lezen over deep mapping of het werk van Marie de Visser?
Wij plaatsen functionele cookies om deze website naar behoren te laten functioneren, analytische cookies om het gebruik van de website te kunnen meten en marketing cookies jouw ervaring op de website nog beter te maken. Meer informatie vind je in onze cookie- en privacyverklaring. Liever geen cookies?